جهت راه اندازی MyCloud Home فیلم آموزشی لینک زیر را مشاهده نمایید. در این فیلم راه اندازی دستگاه بطور کامل همراه با تصویر شرح داده شده است.

دقت فرمایید حتماً قبل از انجام مراحل زیر یک نسخه پشتیبان (Backup) از اطلاعات خود تهیه فرمایید.
شرکت آواژنگ هیچ مسئولیتی در قبال انجام اشتباه مراحل زیر و یا پاک شدن اطلاعات مهم شما ندارد.

1. اگر می خواهید از هارد فقط برروی سیستم عامل مک استفاده کنید، فرمت هارد را به HFS تغییر دهید.
( در این حالت هارد در تلویزیون و یا گیرنده دیجیتال قابل شناسایی نخواهد بود)
1.1. سیستم عامل مک:
1.2. از فولدر Application: Utilities Folder گزینه Disk Utility را اجرا کنید.
1.3. مطابق با تصویر زیر هارداکسترنال مورد نظر را انتخاب نمایید و سپس برگه Erase را انتخاب کنید.

1.4. در قسمت Volume Format گزینه Mac OS Extended (Journaled) را انتخاب نمایید.
1.5. در قسمت Name نام دلخواه خود را برای هارد تایپ کنید.

1.6. برروی Erase کلیک کنید تا هارد فرمت گردد.
2. اگر می خواهید از هارددیسک در ویندوز و مک بطور همزمان استفاده کنید، فرمت هارددیسک را به exFAT تغییر دهید: ( در این حالت هارد در تلویزیون و یا گیرنده دیجیتال قابل شناسایی نخواهد بود)
2.1. سیستم عامل ویندوز:
2.2. برروی MyComputer راست کلیک کنید و گزینه Manage را انتخاب نمایید.
2.3. برروی گزینه Disk Management کلیک نمایید.
2.4. درایو هارد را انتخاب کرده و برروی آن راست کلیک کنید و گزینه Format را انتخاب نمایید.

2.5. مطابق با تصویر بالا، در قسمت File System گزینه exFAT را انتخاب کرده و سپس تیک Quick Format را بردارید.
2.6. در انتها برروی OK کلیک کنید.
3. دسترسی به درایوهای NTFS برروی سیستم عامل مک با استفاده از نرم افزار جانبی Tuxera NTFS:
3.1. این برنامه که با آخرین نسخه کرک شده برای شما قرار گرفته توانایی نصب و اجرا در سیستم عامل کاپیتان ۱۰٫۱۱ را نیز دارد و می تواند تمامی محدودیت های NTFS سیستم عامل مک را از بین ببرد.

دانلود نرم افزار Tuxera NTFS از وب سایت: http://appleapps.ir/
دانلود: http://goo.gl/7cOJAq

Mini-PC های BRIX گیگابایت از حافظه های SO-DIMM DDR3L پشتیبانی می کند. ولتاژ این نوع مدل از حافظه ها 1.35v می باشد. و اگر از حافظه های SO-DIMM DDR3-1.5v استفاده کنید Mini-PC شما راه اندازی نمی شود.

امروزه حضور SSD ها در انواع کامپیوترها و لپ تاپ های گیمینگ و همچنین اغلب وسایل قابل حمل هوشمند به امری بدیهی تبدیل شده است. هرچند این درایو های سریع در ابتدا گران قیمت بودند اما با افزایش حجم و پیشرفت فن آوری حافظه های فلش هزینه ی تولید و عرضه SSD ها به صرفه تر شده است و دیگر نمی توان از مزیت های SSD در مقابل هارد دیسک های سنتی چشم پوشی کرد. اما با پیشرفت فن آوری انواع مختلفی از SSD ها و درگاه های جدید ظهور کرده اند که در این مطلب سعی داریم به توضیح آنها و بیان مزیت ها، تفاوتها و همچنین مشکلات آنها بپردازیم.

Connector vs Protocol
برای درک بهتر برخی تفاوت ها، ابتدا اجازه دهید دو مقوله ی مرتبط با این درایو ها را توضیح دهیم. در درایو های SSD به صورت بنیادین باید به نوع اتصال Connector و نحوه ی برقراری ارتباط Protocol توجه کرد. نوع اتصال همان سوکتی است که از طریق آن SSD به مادربرد متصل می شود. اما پروتکل چهارچوب و روشی است که SSD و مادربرد به وسیله ی آن با هم تبادل اطلاعات می کنند.

با اينكه گاهی اوقات نوع اتصال و پروتکل به جای هم نیز استفاده می شوند، اما در حال حاضر در جایی قرار گرفته ایم که این دو از مهمترین فاکتور های تعیین کننده ی SSD به حساب می آیند که اگر به آنها بی توجهی کنیم، ممکن است در خرید SSD دچار اشتباه شویم.
با ورود مادربرد های سری 9 اینتل، سمت و سوی بازار به سمت SSD ها با پروتکل PCI-Express حرکت می کند، که متعاقب آن نحوه ی اتصال نیز به رابط PCI-Express تغییر می یابد.
SATA SSDs
در چشمان اغلب کاربران، SSD یعنی درایوی که درگاه SATA دارد، با انواع و حجم های مختلف تا سقف 1 ترابایت در سایز 2.5 اینچی عرضه می شود. البته سقف حجم 1 ترابایتی SSD ها کم کم در حال برداشته شدن است و SSD هایی با حجم های بسیار بیشتر در راه هستند.
درگاه و پروتکل مورد استفاده در اغلب این نوع SSD ها SATA III می باشد که سرعت نقل و انتقال داده ها تا سقف 6 گیگابیت در ثانیه می رسد. هرچند در دنیای واقعی حداکثر سرعت قابل مشاهده این درگاه بیشتر از حدود 550 مگابایت در ثانیه نیست، ولیکن به دلیل فراگیری درگاه ساتا در اغلب سیستم ها، این نوع اتصال و پروتکل از حداکثر محبوبیت در میان کاربران برخوردار است.
کاربرانی که میخواهند سرعتی فراتر از 550MB/s را تجربه کنند، می توانند با استفاده از صف بندی RAID 0 دو درایو SSD SATA III تقریبا" به سرعت 1GB/s نزدیک شوند. البته به دلیل محدودیت ذاتی درگاه SATA III به سختی به چنین سرعتی دست پیدا می کنند. ضمن اینکه قدرت صف بندی RAID 0 دو SSD اغلب در خواندن و نوشتن های متوالی (Sequential Read/Write) خود را نشان می دهد، و نه در خواندن و نوشتن های اتفاقی (Random Read/Write).


در استفاده ی روزمره درصد بسیار کمی از خواندن و نوشتن های متوالی اتفاق می افتد، یعنی سرعت Sequential Read/Write که در تبلیغات SSD ها مثلا" 520 یا 560 مگابیت در ثانیه ذکر می شود بیشتر کاربری های حرفه ای شامل رندرینگ، کامپایل فایل ها، تبدیل های ویدیویی و جابه جایی فایلهای Media را شامل می شود. از این رو برای افزایش سرعت خواندن و نوشتن متوالی RAID 0 دو SSD می تواند راه حلی قابل توجیح برای سرعت بیشتر سیستم باشد.

اما در آن سوی زمین، سرعت Random Read/Write یا خواندن و نوشتن های اتفاقی که اغلب آن را با آی-آپس IOPS نشان می دهند مهمترین فاکتور سرعت SSD برای کاربران عادی کامپیوتر به شمار می رود. IOPS به تعداد عملیات نقل و انتقال اطلاعات ظرف یک ثانیه گفته می شود و بیشترین درصد عملیاتی که کاربران عادی روی سیستم انجام می دهند نیز شامل همین خواندن و نوشتن های غیر متوالی / اتفاقی می شود که در تبلیغات به آن Random Read/Write اطلاق می شود. هرچه یک SSD میزان IOPS بالاتری داشته باشد در تجربه ی دنیای واقعی کاربر سرعت بیشتری را تجربه می کند. اما RAID 0 تاثیر زیادی در بهبود این سرعت ندارد پس اگر کارکرد شما از سیستم در حد بازی کردن، تماشای فیلم، مراجعه به صفحات Web، شبکه های اجتماعی و ارسال ایمیل است، در دنیای واقعی تفاوتی بین سرعت RAID 0 دو SSD و استفاده از یک SSD تنها وجود ندارد و یا اگر داشته باشد نیز بسیار کم و قابل چشم پوشی است.

همچنین باید توجه داشت در صف بندی RAID 0 ریسک از بین رفتن اطلاعات بالاست چرا که اگر به هر دلیلی یکی از درایو ها از کار بیفتد، کل اطلاعات موجود کاملا" نابود می شود. از این رو، برای اغلب کاربران با کاربری عادی و گیمینگ توصیه می شود مثلا" به جای دو درایو 128 گیگابایتی به صورت RAID 0 از یک درایو 256 گیگابایتی استفاده کنند.

PCI-Express SSDs
SSD های PCI-Express به دلیل نیاز ذاتی به سوکت PCI-E صرفا" در سیستم های دسکتاپ استفاده می شوند. این نوع درایو ها معمولا" به درگاه های 2X، 4X و بعضا" در انواع صنعتی به درگاه های PCI-E 8X نیاز دارند.
جذابیت و برتری این نوع SSD ها در تواناییشان در عبور از مرز ها و محدودیت نقل و انتقال ~550MB/s پورت ساتا 3 می باشد. اغلب این کارتها متشکل از دو یا چند SSD در صف بندی RAID با کنترلر مجزا هستند که قدرتی فوق العاده به آن می دهند. اما پاشنه آشیل آنها، هزینه و قیمت بالاست. همچنین اغلب این درایو ها از سیستم های مجهز به بایوس غیر UEFI و دستور TRIM پشتیبانی نمی کنند. ضمنا" هرچند سرعت آنها بالاتر از SSD های SATA می باشد اما در هنگام Boot Time، کند تر از SSD های ساتا عمل میکنند.


در سطح کاربری عادی، درایو 240 گیگابایتی ASUS ROG RAIDR را در نظر بگیرید که متشکل از RAID 0 دو SSD حجم 120 گیگابایتی می باشد و سرعت خواندن و نوشتن متوالی بالای 800MB/s دارد، از TRIM و بایوس غیر UEFI نیز پشتیبانی می کند و قیمتی معادل 350 دلار دارد. آن را قیاس کنید با هزینه ی دو SSD حجم 120 گیگابایتی شرکت OCZ که مجموعا" 200 دلار هزینه دارد و در RAID 0 سرعت خواندن و نوشتن متوالی آنها نزدیک به 900MB/s می رسد.


در سطح صنعتی، سرعت این درایو ها به همراه قیمتشان سر به آسمان می کشد. برای مثال درایو صنعتیOCZ Z-Drive 4500 با حجم 3.2TB سرعت خواندن و نوشتن متوالی بالای 2000MB/s دارد. از TRIM پشتیبانی می کند و قیمتی معادل 8000 یورو دارد.


mSATA SSDs
درگاه mSATA یا mini-SATA در مدت زمان کوتاهی ابتدا در برخی مادربرد های چیپ سری Z68 اینتل ظهور کرد. برای مثال مادربرد GA-Z68XP-UD3-iSSD گیگابایت به همراه یک SSD mSATA فروخته می شد. مادربردهای سری Asus Maximus V مجهز به کارت mSATA بودند. پس از آن این درگاه در برخی لپ تاپ های حرفه ای و نیمه حرفه ای نیز ظاهر شد اما خیلی نتوانست آنطور که باید بدرخشد. اغلب SSD های متصل به این درگاه با حجم های بسیار پایین به عنوان Cache استفاده می شدند. درگاه mSATA سرعتی مطابق درگاه SATA III 6Gbit/s دارد و در حال حاضر جای خود را به درگاه M.2 و نسل جدیدتر SSD ها داده است.

قیمت جهانی درایو های SSD mSATA تقریبا" تنه به تنه ی قیمتهای SSD SATA میزند، هرچند در ایران این نوع SSD ها یا موجود نبودند و یا اگر بودند خیلی گرانقیمت عرضه می شدند.

عموما" چه در دسکتاپ و چه در لپ تاپ، چون این درگاه اغلب در پیکربرندی سیستم به عنوان درایو کش استفاده میشده است و در این حالت دستور TRIM پشتیبانی نمی شود، استفاده از SSD های SLC اهمیت فراوانی دارد. زيرا SSD های SLC نیازی به دستور TRIM ندارند و البته به نسبت SSD های MLC قیمت بالاتری دارند.

SATA Express
درگاه جدید SATA Express در حال حاضر در کامپیوترهای دسکتاپ استفاده دارد و به صورت پیشفرض در برخی مادربرد های سری Z97 اینتل عرضه می شود. این درگاه حداکثر سرعتی معادل 10Gbit/s دارد و حدود 40% سریعتر از سرعت درگاه SATA III 6Gbit/s می باشد. این درگاه عموما" در مادربردهای Z97 در کنار دو درگاه SATA III یافت می شود و کاربران می توانند در آن واحد یا از یک درگاه SATA Express استفاده کنند و یا به جای آن از دو درگاه SATA III استفاده کنند.

هنوز شرکت های تولید کننده ی SSD برنامه ی مشخصی برای تولید SSD برای این درگاه ندارند. در حال حاضر می توان با در اختیار داشتن SSD PCI-E و با استفاده از آداپتور های تبدیل PCI-E به SATA-E از این درگاه استفاده کرد.

که خوب با توجه به وجود اسلات PCI-E روی مادربرد اصلا" نیازی به این کار نیست و میتوان مستقیما" SSD های PCI-E را به مادربرد متصل کرد. تنها درایوی که مشخصا" برای استفاده از درگاه SATA-E ساخته شده است درایو Asus Hyper Express است که متشکل از دو درایو SSD mSATA در صفبندی RAID 0 می باشد که می تواند از حداکثر توانایی درگاه SATA-E استفاده کند.

آینده نشان خواهد داد این درگاه چقدر موفق خواهد بود و آیا سازندگان SSD و کاربران اقبالی به آن نشان می دهند یا خیر.

M.2 Connector - NGFF
درگاه M.2 یا NGFF که مخفف next generation form factor after mSATA می باشد، جدیدترین درگاه استاندارد برای اتصال SSD در سیستم های قابل حمل است. این درگاه اخیرا" در مادربرد های چیپ Z97 اینتل نیز ظاهر شده است و به دنبال آن شرکت های تولید کننده ی SSD نیز تولیدات خود را در این زمینه افزایش داده اند.

هرچند درگاه M.2 قادر است هم به SSD های برپایه ی پروتکل PCI-Express متصل شود و هم به SSD های برپایه ی پروتکل SATA اما به صورت کلی این درگاه برای اتصال به SSD های برپایه ی پروتکل PCI-Express ساخته شده است.

از این نظر بسیار مهم است که توجه داشته باشید پروتکل های SATA و PCI-Express با یک دیگر سازگاری ندارند و برای خریداری SSD های M.2 حتما" می بایستی به لیست مجاز درایو های SSD M.2 مادربرد خود مراجعه کنید و یا پیش از خریدن درایو SSD M.2 از همسان بودن و سازگاری مشخصات درگاه M.2 مادربرد خود و SSD M.2 مورد نظرتان اطمینان حاصل کنید. باید قبل از خرید بدانید سوکت M.2 مادربرد و درایو M.2 شما طبق پروتکل SATA-to-SATA یا PCI-Express-to-PCI-Express باشد.
پس اگر مادربرد Z97 خریداری میکنید حتما" جهت بررسی سازگاری قطعات هر از چند گاهی به سايت رسمى آن مراجعه کنید.
M.2 SATA SSDs
درایو های SSD برپایه رابط/پروتکل SATA سرعتی مطابق درگاه SATA III یا 6Gbit/s دارند.

M.2 PCI-Express SSDs
هرچند رابط M.2 PCI-Express از پرتکلی مشابه SATA Express استفاده می کند، اما کلمه ی SATA را از آن حذف کرده اند تا کاربران را به اشتباه نیندازد. نسل اول این رابط درگاه M.2 می تواند مشابه SATA-E تا سقف سرعت 10Gbit/s به نقل و انتقال داده ها بپردازد. این درگاه منتخب حرفه ای های کامپیوتر در سال 2014 است و کم کم شاهد تنوع و افزایش محصولات SSD برای این درگاه خواهیم بود.

مطمئن شوید که مادربرد شما شرایط زیر را داشته باشد:

1. مادربرد مورد استفاده حتماً دارای بایوس UEFI باشد.

  

UEFI چیست ؟

UEFIمخفف : (Unified Extensible Firmware Interface)‏ یک ویژگی نرم افزاری رابط بین سیستم عامل و سخت افزار میباشد. این ویژگی جایگزین رابط

 سخت افزار بایوس است. در بررسی ها، ویژگی UEFI، تمامی خدمات بایوس را پشتیبانی میکند. به وسیله این ویژگی میتوان عیب یابی و تعمیرات

 (یا تنظیمات امنیتی) را بدون نیاز به هیچگونه سیستم عاملی انجام داد. EFI اصلی توسط اینتل توسعه داده شده است. برخی از این شیوه ها

و قالب داده ها، انعکاسی از ویژگی های ویندوز میباشد.

در صورتی که درایو اصلی یک SSD یا یک هارد 3TB به بالا باشد می بایست هارد GPT باشد.(چون فقط در حالت UEFI می توان از هارد های بزرگتر از 2TB بهره برداری کامل کرده و در حالت MBR نمی توان به بیشتر از 2 ترابایت دسترسی داشت )

باید توجه داشت که با انجام این مراحل کلیه اطلاعات هارد پاک می شود لذا قبل از GPT کردن هارد حتما از اطلاعات هارد نسخه پشتیبان تهیه شود.

جهت نصب ویندوز از طریق Flash Disk طبق راهنمای زیر عمل گردد:

نرم افزار RUFUS را از این لینک دانلود کنید: http://rufus.akeo.ie/downloads/rufus_v1.4.3.exe 

 

3.       مطابق با تصویر بالا و راهنمای زیر تنظیمات را انجام دهید و سپس برروی Start کلیک کرده و منتظر پیغام Done به معنی اتمام کار باشید.

Device:

درایو فلش دیسک را انتخاب کنید

Partition Scheme and Target System Type:

 GPT Partition Scheme for UEFI computer را انتخاب کنید

File System:

FAT32(Default) را انتخاب کنید

Cluster Size:

برروی Default انتخاب گردد

New Volume Lable:

اسم DVD نصب ویندوز بطور خودکار نوشه می شود. نیازی به تغییر ندارید

Format Option:

تنظیمات مربوط به این قسمت مطابق با عکس بالا انجام شود

ISO Image:

ابتدا از DVD ویندوز توسط نرم افزار Nero یک نسخه iso تهیه کنیدو سپس در این قسمت فایل iso را از روی کامپیوتر انتخاب کنید.

تنظیمات بایوس مادربرد جهت نصب ویندوز از طریق UEFI Bootable USB Flash Drive:

 1.ابتدا می بایست تنظیمات Secure Boot فعال ((Enable  شود.

برای این منظور با Restart کردن کامپیوتر و زدن کلید Del به تنظیمات BIOS رفته و درقسمتBIOS Features همانند عکس OS Type را روی Windows 8 قرار دهید.

پس از تغییر OS Type گزینه ای برای Enable کردن Secure Boot در پایین صفحه ایجاد می شود.

 

2. در قسمت Save & Exit و در فهرست Boot Override فلش درایوی که ویندوز روی آن قرار دارد را انتخاب کرده که پس از انتخاب دستور Save از BIOS خارج می گردد. 

توجه داشته باشید که باید حتما فلش درایو انتخاب شده با روش UEFI باشد به طور مثال در تصویر UEFI: Kingmax USB 2.0 Flash Disk را انتخاب می کنیم.

 

3. در صورتی که محیط Boot ویندوز مشاهده نشود می توان با Restart کردن و با زدن دکمه F12به محیط Boot Menu رفته و گزینه UEFI: Flash Drive(Flash Name) انتخاب گردد.

 

4. با داخل شدن به محیط نصب ویندوز می توان به کمک کلید Shift + F10 پنجره ی CMD را باز نمود. 

5. با استفاده از دستور Diskpart به صورت زیر اقدام به تغییر فرمت هارد از MBR به GPT کنید.

diskpart

.

.

list disk (به کمک این دستور قادر به شناسایی دیسک ها می باشیم تا از دیسکی که می خواهیم روی ان ویندوز بریزیم اطمینان پیدا کنیم)

.

.

select disk 0 را انتخاب می کنیم

 

سپس دستورات زیر را انجام دهید:

clean

.

convert gpt

.

Exit

6.مراحل اولیه نصب را طی کنید :

در بخش پارتیشن های هارددیسک در صورتی که پارتیشن شما MBR است کل پارتیشن ها را حذف کرده و پارتیشن جدیدی بسازید.

پس از ساخت پارتیشن 3 پارتیشن دیگر به صورت خودکار ایجاد می شود :

در پایان می توانید ویندوز را برروی درایو دلخواه نصب کنید.

 

گام اول بکاپ گیری از اطلاعات هارد:

Align کردن یک هارد وسترن دیجیتال 1 ترابایتی در صورتی که درایوها خالی باشند حدود 1 دقیقه طول خواهد کشید. 

اما اگر درایوها خالی نباشند کار بسیار سخت شده و ممکن است ساعتها طول بکشد (بسته به میزان فضای استفاده شده از هارد)

همچنین ممکن است در طی انجام مراحل با پیغام خطا برخورد کنید که اطلاعات روی هارددیسک از بین بروند، پس در نتیجه توصیه می گردد، قبل از هر کاری از اطلاعات نسخه پشتیبان تهیه کنید (Backup).

 

گام دوم پارتیشن بندی هارد :

سی دی ویندوز XP را داخل درایو نوری (DVD-ROM) گذاشته و بوت کنید.

در اولین مرحله نصب ویندوز (مرحله انتخاب درایو) ابتدا تمام درایوها را پاک کنید و بعد درایوهای جدید را ایجاد کنید .

بعد از اتمام کار باید درایوها را فرمت کنید . دقت کنید فرمت نیز باید در خود ویندوز انجام شود.تمام این کارها را می توانید در خود ویندوز و برنامه (Disk Management) در ویندوز XP نیز انجام دهید.

 

گام سوم Align کردن هارد:

برای Align کردن باید نرم افزار مورد نظر را از سایت وسترن دیجیتال دانلود کنید.

فایل ISO: http://service.avajang.com/fa/support/faq/storage/include/align122.zip 

 

در این صفحه برنامه چند حالت گذاشته شده

حالت اولی تحت ویندوز هست که نیازی به توضیح ندارد.

و حالت دومی ISO ایمیج هست که دانلود کرده و توسط برنامه Nero رایت شود (راه حل پیشنهادی)

بعد از رایت کردن سیستم را دوباره راه اندازی کرده (Restart) و با سی دی بوت کنید برنامه باز شده و مراحل را طی می کنید 

بعد از اتمام کار از برنامه خارج شده و در نهایت سیستم را دوباره راه اندازی کنید.

 

توضیح اینکه اگر برنامه نشان دهد که نیازی به الاین ندارید چند حالت وجود دارد:

اول اینکه هارد شما قبلا الاین شده است.

دوم در ویندوز 7 پارتیشن بندی و یا درایو در ویندوز 7 یکبار فرمت شده است.

سوم اینکه اصلا این هارد نیازی به الاین ندارد.

الاین فقط مخصوص هاردهای وسترن گرین می باشد.

 

نکته :

اگر از یک درایو (1 Partition) استفاده کنید علاوه بر Align کردن هارددیسک، بایستی جامپری نیز به هارد وصل کنید.

پس کسانی که کل هارد را یک درایو در نظر میگیرند باید از جامپر استفاده کنند. 

پس کسانی که از مولتی پارتیشن (بیشتر از 1 پارتیشن )استفاده میکنند (تقریبا اکثر کاربران) نباید از جامپر استفاده کنند.

محل نصب جامپر پایه های 7 و 8 است.

 

مطابق با تصویر زیر:

 

این فلش دیسک به منظور دسترسی راحت به اطلاعات، بدون نیاز به هاردیسک اصلی و کابل مورد استفاده قرار می گیرد. با اتصال این فلش به کامپیوتر و انتقال اطلاعات شما می توانید براحتی با قرار دادن این فلش دیسک برروی هارددیسک اصلی اطلاعات را بدون نیاز به کابل بطور خودکار به هارددیسک اصلی منتقل کنید. (4GB USB With Audio-Sync)

 

 اين اتفاق به دو دليل ممكن است پيش بيايد:

1- نسخه نرم افزار قديمي است و به همين خاطر قادر به شناسايي Writer نمي باشد.

2- قبلا" نرم افزار Virtual CD يا Image Drive نصب شده است كه به طور پيش فرض Nero يا Record New-DX آن را مي شناسد.

براي رفع اين مشكل بايد همانطور كه در تصوير نمايش داده شده است CD-Writer خود را انتخاب نماييد: